Satan vitjar nafns - Сатана даёт имя
22 января 2012
2297
1
Misteryo
-
Um lok 18. aldar bjó sá bóndi í Húnavatnssýslu sem Ketill hét. Meðan kona hans var þunguð dreymdi hana að satan kæmi til sín og beiddi sig að láta barnið sem hún gengi með heita í höfuðið á sér. Af því það er almenn trú að það verði barninu fyrir einhverju góðu ef maður verður við tilmælum þess sem vitjar nafns til konu ætluðu hjónin að láta barnið heita Satan. En presturinn sem skírði barnið vildi ekki skíra það því nafni og skírði því piltinn Natan.
Þegar Natan Ketilssyni óx fiskur um hrygg voru honum margir hlutir vel gefnir því bæði var hann vel hagmæltur og heppinn skottulæknir, en miður þótti hann vandaður til orðs og æðis. Hvorki nennti hann að vinna sér brauð né heldur hafði hann erft auð, þó skorti hann aldrei peninga, og eftir honum er það haft að aldrei mundi sér féfátt verða meðan hann lifði. Af þessu ætluðu menn að hann hefði gert samning við kölska um að veita sér fé nóg, hvernig og til hvers sem hann eyddi því, enda kallar Espólín hann flangrara, flysjung, ónytjung og hinn slægasta og bregður honum við lygar, brögð og óráðvendni.
Einu sinni átti Jón sýslumaður Espólín að halda próf yfir Natan og játaði þessi slungni bragðarefur allt athæfi sitt fyrir sýslumanni þegar þeir töluðust við í einrúmi, en neitaði því aftur öllu saman með einstöku blygðunarleysi þegar sýslumaður sat yfir máli Natans með samdómendum sínum. Prófið varð því árangurslítið; en þegar sýslumaður varð að láta Natan lausan úr varðhaldinu er sagt hann hafi tekið í handlegg hans af heljarafli sínu og nálega kramið hann sundur og mælt þessa vísu fram um leið:
«Kvelji þig alls kyns kynja skæð
kvöl og Datan, glatan;
brenni þér sinar blóð og æð,
bölvaður Natan, Satan.»
Upp frá því er sagt að gæfu Natans hafi farið að halla og árið 1828 var þessi nafnarfi djöfulsins myrtur af einum samlagsþjóni sínum og tveimur vinnukonum.
В конце 18 века в сисле Медвежачьего Озера жил бонд, которого звали Кетиль. Когда его жена была беременной, ей приснилось, что к ней пришёл сатана и попросил, чтобы ребёнка, которого она носит, назвали в его честь. Поскольку тогда было распространено поверье, что если назвать ребёнка так, как попросят его мать, то это принесёт ему что-то хорошее, супруги решили назвать ребёнка Сатаной. Но священник не захотел крестить ребёнка этим именем и поэтому окрестил мальчика Натаном.
Когда Натан Кетильссон подрос, многие вещи легко ему давались, потому что он был и одарённым поэтом, и удачливым знахарем, однако он оказался нечестен в общении и поведении. Он не хотел добывать себе хлеб и не получал в наследство богатства, тем не менее у него никогда не было недостатка в деньгах, пока он был жив. Поэтому люди полагали, что он заключил договор с чёртом, чтобы позволить себе достаточно денег на свои расходы. Эсполин называл его негодяем, бездельником, лентяем и мошенником и обвинял его во лжи, хитрости и нечестности.
Однажды сислуманн Йоун Эсполин начал расследование против Натана, и этот хитрый обманщик подтвердил всё свое поведение перед сислуманном, когда они разговаривали наедине, но потом с выдающимся бесстыдством отрицал всё это, когда сислуманн слушал дело Натана вместе со своими судьями. Поэтому расследование не принесло результатов; но когда сислуманн был вынужден отпустить Натана из-под стражи, говорят, что он пожал Натану руку с адской силой, что чуть не раздавил, и одновременно сказал этот стих:
Твари жуткие убьют,
мука и погибель, Датан;
вены, жилы, кровь сожгут,
Сатана, проклятый Натан!
Говорят, что с этого времени счастье оставило Натана и в 1828 году этот крестник дьявола был убит своим слугой и двумя служанками.
Расскажи в социальных сетях: